Birçok inşa bilmez asla haddini,
Kendinde zanneder bütün keramet!
Merak edip araştırmaz ceddini,
Sonra yüzleşince duyar nedamet!

Sanki dünya onun için dönüyor,
Yüksek uçup, yüksek dala konuyor,
Yongayı hep kendisine yonuyor,
Böyle bir kimseden bekleme medet!

Ağzını açınca sığmaz bir yere,
Bir damlacık suyu oluyor dere,
Emrine amade birçok tayyare,
Zannediyor böyle görecek hürmet!

Kendi çalar, kendi oynar âlemde,
Yazıyor da boya yok ki kalem de,
Ona uğramıyor dertte, elemde,
Kimse bilmez fakat ondadır himmet!

Bu yalan dünyaya kimler konmadı,
Dertli, şöyle bir bak kimler yanmadı,
Hepsi gitti hiçbirisi dönmedi,
Kıymet bilmeyene eyleme minnet!

ERDEMLİ-18.05.2017 Perşembe
Cafer AKSAY