[ italik ] İçimde harf birikiyor bahçıvan[ /italik ]



Soyup derisini
İmlasız bir kuralın incinmiş kabuklarına and olsun ki
Bütün cümleleri adınla tövbeye çağırdım
Sırtına sürdüğüm bütün makamlar
Döndüğünde dilimin mecralarına
Harf harf söndürdüm dudaklarımda

Bahçıvan
Ellerimdeki nasıra takılıp düştüğünde filiz
Yüzünü toprağa süren külün doğum sancısı
Sızıyor çatlağıma

Dilime çomak sokup koşuyorum
Hadi yetiş mecrasındayım dilimin
Sokulup ısır toprağımı

İncitip imamesini şuurumun
Geceye bir fiil asıp çekil üstüme
Her figür aslının ashabını sorgulayarak
Aslından uzaklaşıyor şimdilerde
Ve makam çoğaldıkça
Cümle çürüyor dudaklarımda

Kaç harf tükürdüm ekşidiğin de zaman
Dişlerime bulaştığında anlam
Ve sakalıma sürtünen cümle
Kulaklarıma doğru uzanan
Düşünceyi avutuyordu

Kendi dilimle ne zaman sürtüş sem
Ağır ağır taşıyordu yükünü
Sırtına düştüğüm hamalının

Bahçıvan yakasına yapışıp
Kavga edemediğim
O boşluktu aşk

şimo
sinan şeker