Sukûn etti sustu yürek, sabır ne güzel aştı
Ruhun engin gemisi, ne okyanuslar aştı

Dere tepe düz gitti, vardı bir dağ başına
Mevla'ya elin açıp, bastı sabır taşına

Özlem uzaklaraydı, bülbül dertli ötüştü
Bir damlacık gözyaşı, aktı yanaktan düştü

Gurbet dedi ve düştü, üstüne dizlerinin
Acıları var hâlâ, o hançer izlerinin

Kanat açıp da uçtu bir kuşun kanadında
Sanki hüzün saklıydı her çiçegin adında

Sendeledi düşmedi, buğulu bir çift göz
O ne derin acıdır, kalbe saplanan son söz

Gönlündeki hâkime, celseler kurdu sordu
Yüreğinde acılar, sanki sönmeyen kordu

Uzaklar yaklaştıkça, daha bir uzaklaştı
İman etti bu yürek, göğsü kabardı taştı

Çırpındı doldu taştı, esti yağdı bu yürek
Dedim ki ırak değil, bana yakınlar gerek
Selma Çanakçıoğlu 22 Mayıs