yine akşam gün, kapıdan geçip gitti
hayıflanırım, içlenirim, dudağımı bükerim
geceler karanlık, bulutlar harman yeri
yüreğimle hüzünlenir, gözlerinle yağmurlanırım
kar/ı erisin aksın başında şu mor dağların
baharda çiçeklenir dallarımız elbet;
yaz/a geçer nazımız avunurum
yine aldanırım


nüksetsede içimizde eski yaralar
ağtabakası kasım kasım kasılır retinaların
içimiz yangınyeri, dışımız ışığa hasret
aşk kokusu, bahar kokusu ağlaşır
yeşil yaprak arasında dalda kızaran kirazın


adamakıllı yaşadığın,
hüznün köy kokusu bulaşır tenine, kentin kıyılarına
arı sütü misali bir safran oturur ufuklara gün
ve gün kaybolur, çöker üstüne karanlığın
bir yumruk, boğazında düğüm düğüm
bir hıçkırık, cankırıkları kördüğüm
yürekten damlar; kırılmış, dökülmüş hüznün
ve bir şehir artığı bir düş/e bulaşır akşamlarında
azan yorgunluk ve ağrıların



vardiya işçisi gibi sallanır dalda yeşil yapraklar
yıldızyorgan altında şahlanır karabasan
kan uyuşmazlığı,
yalan yaşamışlığı insanoğlunun
olmuş bitmişliği, yüzünden
tadı bozulmuş arka bahçede dna sı ham meyvanın



ve gider kaşların arasına akşam,
şaşarım; bir bakışa, bir gülüşe dünya değişir
zaman zaman kış düşer, ruhun sessizliğine
düşlerin yetimliğiyle kışlanır akşamlarım...


Nurten Ak Aygen
19/05/2017

Bayramınız Kutlu Olsun!!