bu gece de
önceki geceler kadar
yine aynalar çırılçıplak
perdelerde ışıksız ay
şişeler efkar
sigaram kirli sakal
ben yine bildiğiniz duman



pardon da
sen de mi buradaydın
“ah” ile “vah” ile geçen ömrüm sen değil miydin
iyi de sen ne ara iliştin yine dikensiz kül yamacıma
çek şimdi gözlerini, gözlerimdeki tuz göllerinden
görmüyor musun
çıt kırıldı kırılacak kuru bir dalım artık sararmışlığımda
dokunma artık
bırak ta süpürülmeden önce son kez uyuyayım giz uykumda
zaten gün de doğmayacak kadar yorgun ve bi çare bugün



bakma öyle ağlamaklı
benden helallik falan alamazsın ömrüm
yarını da unut hatta dün de geri gelemeyecek besbelli
ama gün gelecek elbet sende biteceksin
ben gibi
benim gibi



evet ne diyordum
ya boş verin işte ben yine bildiğiniz
ve hatta her seferinde hayatınızdan gözü kapalı sildiğiniz dumanım işte








ilhanaşıcınisanikibinonyedi