Şiirin Hikayesi

Adem abi yedi..
konuştu
sustu
ödedi

o indi, ben baktım
adem abi
“oldu bu iş aslanım” dedi
bir şey anlamadım

o gitti
ben bittim
o artık o çocuk değildi
ben hiç çocuk değildim
okul sonuna kadar her sabah onun durağında aldım soluğu,
her akşam okul çıkışında bekledim onu
aynı minibüse bindim ama ne yan yana oturabildim,
ne de onun ücretini almayabildim..

bir keresinde oturduğu koltuğa tutundumdu
kalbim duracaktı, dizlerim titredi
o da ne zaman? karnesini aldığı gün.. ilk defa konuştu
sesini ilk ve son kez duyduğum bu; “artık okul bitti” dedi,

ertesi günlerde babasına bir köylüleri; “bu delikanlı senin kızı bekliyor” demiş
babası “-nasipse elden ne gelir” demiş
“Songül ablalarını beklemeyecek mi?..” babası bunu bir güzel benzetmiş
o da çıkmış o hiddetle durağa geldi.. yüzü mosmor, gözleri şiş,