[ iceri ]

Evvelinde mâhşerin
yüz sürerken bir yanda pişmanlık kıbleye
avuntu kokan eller yükselir semâya öte yandan
kötü ve iyi arası dokur ruhlar mekik
âh içler mâh’şer yeri
kaderler, kederlere yenik...

hayat ve insan meşgalesi, ölgün bir ömür hikâyesi
tüm mumlar geleceğe sönük
yoktur bitenin tesellisi...

yürek kabarır ya sustukça acısından
taşar sığmayınca kalıbına
el açar yaradana tecellisiz iki satır arası
kurulur pişmanlıklar darağacına...

kuzgun bir düş
zuhur ederken sinsice gerçeklere
kurur içindeki umut dalları hani
yeşermez seher vakti hilâlin gölgesi penceresinde
camlar da şakımaz kuşlar
donar gözyaşları pı’nârından akmadan daha
özlemin şavkı soğuğuyla vururken kâlbe

sonsuz ayazların vakit katili olur insan
beyhude telâşların önemli figüranı mesela
klasik kalp kırığıdır can kesiği savrulan
ardına bakmaz’sızın
çıplak ayaklı zamanı
kovalarken ömür taşlı yollardan

kitapsız s’ebeveynlerin töre âşkı
kitaba hasret çocukların gözlerinde bulgur bulgur dönerken
kurulmuş yarınların düzmece geleceği
ustaca yapar tahtını körpe kaderlere
susar
susarlar
konuşmak istesede lâl kesilir dil
şaşıp kalır k’âğıtlar

döner zaman
değişir devran
yaş otuz sonrasıdır belki ama
o’tuzlu yaşlar hâlâ defter sayfalarında
hayat eziği dersine bakıp b’akıp
kelimelerden anne sevgisini ayıklar

ceni söz tutmamış bir mavi
hayal meyâl düşerken rüyalardan
sonbahar yaprakları gibi akıldan kayar yıldızlar
hayaller
gerçekler
sesler
sessizlikler
s’onsuzluklar...

- Lirik bir tad kurulur sonra dimâğa
ve satirik yoz masal konuşlanır satırlara

günahkârdır tövbeler mütemadiyyen
vebâlden kalkmaz kanatlar
öfkeler durulur / kırılır kalemler
ince bir uykuya koylur us
sevdiğine çevirilir kıble
önce Mevlâ’ya
sonra seviye dizilir tesbihler
ve sevgiye teşbihler...

uyanılır sonra özlenen toprağın koynunda
mührünü vururken elêm nazik
soğuk bir mezar taşıyla kaderi alınlara...

anlar insan
soğulurken toprağından duâlar
anlar ki
hayat ölümdür
ölüm ise hayat, savurdukça ardından dünleri yarınlar...

yasa bürünür tüm okyanuslar sonra
yanar denizler
y’anar
nâr
âr..

kül olur dumanlar..


[ italik ]


Nisan2017/ Z. Nâr