[ italik ]

İkiye böldün bizi:
Biz ve sen


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&


Biz, bizden seni çıkardık
Sende sen bile kalmadı


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Ne'miz varsa sömürdün
İnsanlığın gördüğü en aç gözlü sömürgecisin


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&


Renk körüydün
Hepimizi kara sandın


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Ne talihsiz çağdaymışız
Seni tanımışız


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Mutlu azınlıklar için
Mutsuz çoğunluklar yarattın

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Her korkuda imzan var
Tüm korkuluklara senin adını vermeli

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Herkes ne derse desin, aldırmam
Çıplaksın, çırılçıplak...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Basit korkulara değişmem büyük onurları
Sen korkutmayı seç, ben cesareti..

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Etrafında bu kadar utanmaz taşıdığın için
Utanmalısın kendinden

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Kendi başına kaldığında da mı utanmıyorsan kendinden?
Sen'a yapacağımız bir şey kalmamış demektir

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Senli benli olmak istemiyorum senden
Sen senli ol, ben benli...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

İçindeki ses de mi haykırmıyor kulağına
Sendeki tüm çirkinliği

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&


2017-İstanbul
Abdulkadir Güngör