[ italik ]

Akşamlar Hüzün Kokar...

BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetlePaylaş
Sisler uçuşurken usulca denizin üstünde,
Martıların kanat sesleriyle geliyor akşam.
Rüzgâr sürüklüyor ak bulutları,
Bahçelerde soluyor tomurcuklar...
Ürperiyor meltemle solan yapraklar,
Hüzün kokuları sarıyor gönülleri,
Akşam dökülüyor denizin koynuna,
Akşam...Efsûnlu renkleriyle, akşam...

Dalgın bakıyor gözler hasretle ufka,
Mahzunlaşıyor yüzler, solgun,
Buruk bir tebessüm dolaşıyor dudaklarda,
Gönüller ölesiye vurgun, yorgun...

Uzaklardan bir saat gongu uyandırıyor
Daldığı hülyâlardan aniden.
Hasret sisleri yoğunlaşıyor gözlerde,
Yere çakılıyor bakışlar...

Rüzgârın acımasız elleriyle uçuşuyor,
Solgun gül yaprakları yerlerde
Savruluyorlar ürpertilerle,
Sessiz adımlar dolaşıyor sanki bahçelerde...

Eşini kaybetmiş çırpınan kuşlar
Gibi çılgınca esiyor rüzgâr,
Yanaklardan süzülürken yağmurlar,
Çâresiz, iki yana düşüyor kollar...

Akşam...Akşam çöküyor denize, bahçelere...
Akşam...Efsûnlu renkleriyle, akşam...
Hüzün doluyor gönüllere...

Hâlenur Kor