18.6.2017 12:34:04
hayat bir son/ bahar
yemininin kuyruklu yıldızı.
dagda, bayırda, şehirde, köyde
bilinen bilinmeyen her dilin lügatinde
başlarken biten , biterken başlayan mesele
bereketle akan sağmalları alçakgönlüyle sokulur huzura
yur yıkar mevsimin efkarını, dökülür tinden okyanusa
o kuyruklu yıldızın sonra tüflerine karışır, saçılır
çocukluk, gençlik ve olgunluğumuz.
ah bu yaşam yorgunluğumuz!
derim:
ha varsın hayat!
ha yoksun!
bir adım ötemde ölüm
hasretleri bine böler,her böldüğüyle yıkanır ölüm
ha varsın hayat!
ha yoksun!
varlık düş/üm, varlık ölüm
aksinde vurur ömrümde bir kurduğum düş/üm.
hep pazar sabahıdır
uyanan boy aynasında baharın/ ömrüm
Hay ve Huy
değil mi , bunca yıl , boşa döndüğüm.
21.03.2017 hrnozmn
