ÇANAKKALE DESTANI

Çanakkale bir destan hatırdan çıkmayacak,
Hangi gözde yaş vardır, duyup da akmayacak.

Gözü dönmüş düşmana geçit vermez yiğitler,
Vatan için ölmeyi, peygamberim öğütler.

Cennet vatan uğruna, dönmedi giden geri,
Çanakkale, canları, cennete sevkin yeri.

Geçit yoktu haçlıya, ne denizden, karadan,
Mehmedin yardımcısı, Mehmetleri yaradan.

Şahlandı hasta adam kâinat görsün diye,
Hakkıydı bu milletin, zafer denen hediye.

Kanatlandı yiğitler son Nebinin izinde,
Şehadet özlemiyle korku yoktu gözünde.

Bir adı da vahşetti, bu hayâsız seferin,
Batan çelik kaleler muştusuydu zaferin.

İngiliz’le Fransız, Yeni Zelanda, Anzak,
Çanakkale hepsine maşatlık olur ancak.

Cephede ezan sesi yükseldikçe semaya
Gönüller huzur dolar, neşe gelir simaya .

Arzın dört bir yanından koştular akın akın
Namustu söz konusu uzaklar oldu yakın.

Sırasını bekleyen şahâdet büyüsünde,
Gül olup açmak ister Kevser’in kıyısında.

Neydi düşleri acep, neyin peşindeydiler,
Ne ondokuz ne yirmi, on beş yaşındaydılar.

O sarsılmaz imana tarihler elbet şahit,
Onbeşli koç yiğitler, oruçken oldu şehit.

Yamyamlara yem oldu bu körpecik bedenler,
Dolup dolup boşaldı, son olmadı gidenler.

Şavaş ne? Bayram sanki. Ölesiye coştular,
Tekbirler eşliğinde, cennetlere koştular.

İmrenmeli hepsine mezarında taş olsak,
Yarın mahşer gününde yoldaş olsak eş olsak.

Ölüm taçtır onlara, hem de en kutlu sancak,
Ruhları asumanda ebedî parlayacak.

Sadece dağ, taş değil, bulutlar bile kanlı,
Böyle geldik bu güne unutma delikanlı.

Bu tarihi unutmak, zuldür yaşayanlara,
Ecdadından o kutlu kanı taşıyanlara.

Şimdi görev sendedir, savaş devam ediyor,
Gaflet uykusu haram, şehitler “uyan” diyor.

Sular uyusa lâkin uyumaz hiçbir düşman.
Yine tetikte hepsi, eylesek de bin pişman.

Şehitlere özendim, gazi oldum bu yolda.
Şahâdet dualarım hem gönülde hem dilde.

Kınalı kuzulara selam olsun, ant olsun.
Hilâlin gölgesinde canım yurda bent olsun.

Çanakkale bir neslin bitmeyen yeminidir,
İbret dolu mazinin müşahhas zeminidir.

Çanakkale bir destan, destan ötesi destan,
“Türküm” diyen yürekler nasiplensin bu histen.

Gazi Hüseyin KILBAŞ