Susma hakkını kullanan yorgun bir rüzgarım
Hadi es diye…
Kimse üstüme gelmesin


Kuytularda kesildi hızım
Kimse fırtına beklemesin


Ay ışığım vuruldu
Yıldızlarım kirlendi
Meşaleler söndü mahzenler imde
Kimse karanlığına ışık istemesin


Herkes başının çaresine baksın


Pusat sızım
Delik deşik zırhım
Savaş yorgunu askerler gibi yaralarımı tımarlıyorum
Siz kalabalığınız a şarkılar söylerken…
Ben yalnızlığıma masalar kuruyorum


Sanmayın bir başka bahar için yaprak döküyorum
Hangi kapıya yönelsem kızılca kıyamet…
Kendi kapımı açmaya bile korkuyorum


Bırakın…
Çekiştirip durmayın
Sırılsıklam toprağınıza yağmur istemeyin
Pusulasızım
Dümensizim
Artık peşimden gelmeyin


Sırtımda sınamayın kılıcınızın çeliğini
Ne kadar vursanız da ben artık kanamam
Dört bir yana dağıldım
İstesem de sizinle gelemem


Resme tövbe etmiş bir ressamım
Kirlenmiş tuvalinize…
Bir aşk portresi çizemem