Zamanımızı gelip aldıklarında
Takvimlerde tutunamadı yapraklar,
Soldular.
Ve yeni doğan güne,
Dünü bastıran acılar yazdılar.

Sonra
Ne kız, ne erkek isimlerine bakıldı
Ne de özlü sözlere,
Günün yemeğinden eser kalmadı
Sokakta çocuklar
Çocuklarda oyunlar
Evlerde fesleğen tenekeleri azaldı.

Dedemin ince damarlı elleri yanımızdan
Sessizce geçti
Sadece bizde değil
Her kalan kendi acısından vazgeçti.
Gözlerimize kurak bir mevsim yerleşti


Sokağa aktığımız
Saçağı el işi perdeli bizim pencereler kapandı
Yeni pencereler açıldı
Yeni ekranlar
Zincir çerçeveli.

Siyah beyaz aile fotoğraflarımızı
Çok renkli yalnızlıklar teslim aldı.
Dün dalından düşen meyve
Bugün düşene darıldı
Muhabbetler soğudu,
Yüzler yüzlere el oldu,

Sevdiğine gülün dikenlerini sıyırıp
Tek tek umudun ufkuna asan
Güzel insanların ellerinde
Yalnızlığın hüznü kaldı,

hatırlı, hatıralı
Ne çok şey değişti
Ve nasıl oldu da
Bir ömür bile yarılanmadan
Bize sırtını döndü
ŞİMDİKİ zaman.



ALİ KURT