Zamanımızı gelip aldıklarında
takvimlerde tutunamadı yapraklar,
Soldular.
Yeni doğan güne,
dünü bastıran öyküler yazdılar.

Sonra
ne kız ne erkek isimlerine bakıldı,
ne de özlü sözlere.
günün yemeği çiğ kaldı vakitsiz sofralarda.
Balkonlarda fesleğen tenekeleri
sokakta çocuklar
çocuklarda oyunlar azaldı.

Siyah beyaz aile fotoğraflarını
çok renkli yalnızlıklar teslim aldı.
dün dalından düşen meyve
bugün düşene darıldı.
muhabbetler soğudu,
yüzler yüzlere el oldu.

sokağa aktığımız
saçağı el işi perdeli, bizim pencereler kapandı
yeni pencereler açıldı,
yeni ekranlar
zincir çerçeveli.

Sevdiğine günü dikenlerinden sıyırıp,
tek tek umudun ufkuna asan
güzel insanların ellerinde
yalnızlığın hüznü kaldı,

Hatırlı, hatıralı
ne çok şey değişti
ve nasıl oldu da,
bir ömür bile yarılanmadan
bize sırtını döndü,
ŞİMDİKİ
zaman.


ALİ KURT