Zamanımızı gelip aldıklarında
Takvimlerde tutunamadı yapraklar,
Soldular.
Yeni doğan güne,
Bir gün önceyi bastıran acılar yazdılar.
Ve günü, ertesi güne kalmadan öldürdüler.

Sonra
Ne kız kız, ne erkek isimlerine bakıldı
ne de özlü sözlere,
Günün yemeği çiğ kaldı
Ocağı tütmeyen ocaklarda
sessizce gitti sevdiklerimiz,
telaşlı günlerde yaşantımızdan
ve gözyaşları değerini yitirdi,

Sadece bizim ölümler mi ? herkes acısından vazgeçti, Tüm ölümler Sıradan haberler olarak geçti.

Sokağa aktığımız
Saçağı el işi perdeli bizim pencereler kapandı
Yeni pencereler açıldı
Yeni ekranlar ,
Zincir çerçeveli .

Siyah beyaz aile fotoğraflarımızı
Çok renkli yalnızlıklar teslim aldı.
Dün dalından düşen meyve
Bugün düşene darıldı
Muhabbetler soğudu,
Yüzler yüzlere el oldu,

Sevdiğine gülün dikenlerini sıyırıp
Tek tek umudun ufkuna asan
Güzel insanların ellerinde
Yalnızlığın hüznü kaldı,

Ne çok şey değişti
Ve nasıl oldu da
Bir ömür bile yarılanmadan
Bize sırtını döndü
ŞİMDİKİ
zaman.



ALİ KURT