Yasakladım artık kendime şekerli kahveyi .!
Şekersiz içiyorum büsbütün..
Daha ne kadar acı verir ki yokluğunda..!
Ve gülümsediğim tüm foto karelerini yaktım....
Düşümde gördüm hem mavi bir dünyayı ve seni..
Sönmeyen bir ateşi ve seni...
Dipsiz uçurumlar gördüm ve gözlerini..
En çokta bu yordu beni;
Düşlere kilitlediğim sen ve uyuyamamak ne koyuyor bana...

Yasakladım Atatürk bulvarında yürümeyi ..
İşim olmasa uğramam o yollara .!
Yürüyen her insanda sen yüzü
Nalet birer suret oysa sen olmayan..
Kaldırımlardan kaldırmıyorum başımı
Korkarım görmekten gözlerini.!
Cinayet gibi bir şey olur...

Bilakis yasakladım şekersiz çayı
Yeni yeni ağarmaya başlamış gökyüzünün ufkuna bakıp...
Şiir yazmayı yasakladım sabahları
Yazdığım her cümlede sen geçen bir kelime var..
Ah yazık değil mi cümlelere..!
Üstelik soğuk havaları sevmemeye başladım..
Bir donacağımdan korkuyorum
Ölüm değil korkum
Neyse onuda bilirsin sen.!