hicranını taşıyor yüreğim
sakın
saklama gözlerini benden
gizlice

...

güneşe emsâl

iliklerime kadar vuruyor davullar
kör kilitler çınlatıyor kulaklarımı


...

Haydi kardeşim sen de el açıp dualar et
Rabbim bizi bağışla günahımızı affet
Onbir ayın sultanı hoşgeldin gönlümüze

Mevlam bizlere vermiş onca güzel nimeti

...

Kimliğini arayan bir yabancıyım şimdilerde..."





...

Ağladım bunu yazmaktan gocunmuyorum..Defalarca,günlerce,her yastığı başıma koyup da elimi uzatıp hissedemediğim her an ağladım....Kimi geceler sabahladım ama sabahlar; insanlarla yüz yüze olmamı gerektiriyordu ve bunun içindir ki hep kabuğumu giydim.Bilemezdim ki bunun da bir yere kadar olacağını kabuğuma sığamayacağımı bilemezdim...Bu hayatta beni mutlu edebilecek bir sen vardın şimdi resmine bakıp bakıp ağlıyorum sadece elimden bu geliyor çünkü yapabileceğim bir şeyin olmaması da beni deliye çeviriyor...
Elim kolum bağlı ama diyorum ki onun olmasın o mutlu olsun hissedeceğim ki bir gün mutluluğum,mutluluğu olan dünyam huzur bulacak...Aslında usandım diyip haykırmak istiyorum kalbimde taşıyamıyorum gücüm kalmadı diyorum fakat bu haykırışımı yakarışımı yanlış anlarsın diye yeniden susup geçip giden zamana ayak uydurmaya çalışıyorum.Kader;benim olan her şeyi bana sunan ama benim dünyevi şeyler uğruna değiştirdiğim niteliklerim:(Her gizemin arkasında seni bulmaktan bununla birlikte yaşadığım felaketlerin sonunda da seni bulmaktan yoruldum.Anlayabilir misin bilmiyorum sen mutluluk oyunları kurup kurup yıkarken ben o oyunu yazıyorum her gün yeni bir sayfa ekleyerek yazıyorum inan bana bu daha zor daha acı verici insanı aciz kılan bir durum gibi üzerimde taşıyorum!!!
Kırgınlıkların,kızgınlıkların artık nasıl hislerse bende senden hiç bir şey götürmedi hala ilk günkü o şımarık ama bir o kadar da güven verici hallerin gözümün önünde.Sana söylediğim sözlerin hepsi ama hepsi gerçektir..
. Tuhaf olan seninleyken yaşamış olduğum her şeyin telefon ucunda bile olsa bana yaşananların,konuşulanların gerçekmişcesine yakın olmanı sağlamandır.Sen sağ elimdin,sen sarılıp başımı koyduğum omuzdun,sen ayaklarını ayak parmaklarımla sevip korkusunu yenmesine yardım edebileceğim,sen otobüs duraklarında beklerken yanında seninle birlikte beklediğim,sen yağmur da ıslanırken dua edip yanaklarını damlalarla okşamak istediğim,sen kalbimi kelebek gibi elinde tutarken öleceğimi bile bilsem avuçlarında,senin sıcaklığınla ölmek istediğim tek insandın..SEN VARDIN ÖTESİ YOKTU İŞTE.....
Duysam duyamıyorum,görsem göremiyorum,yaklaşsam kokunu alamıyorum,dokunsam dokunamıyorum girişler hep ama hep kapalı.Gireceğim o yolların kuytu,ıslak köşelerinde seni bekliyorum desen yollar kötüdür,binbir türlü hileyle doludur desen bile girmek için ölürüm diyorum...Ama ölmüyorum çünkü giremiyorum ve hala bu dünya da sensiz yaşıyorum

...

kimine yok
İstanbul

sen yoksan
yok

...

akıldan giderken
dilden hep gitmek
sözden düşerken

...

Susuz gönülleri sardı
Yoksul,nasibini aldı
Suç oranları,hep düştü...



...

Herkes yaşardı.
Öyle kolay olsaydı adam olmak,
Sokaklar adam dolardı.
Oysa adam suretinde ruhlar,
İnsan şeklinde şeytanlar.

...

Her anımı ölüm soğukluğunda bitiriyorum sanki,umarsızca.
Bazen kaçıp kurtulsam diyorum herşeyden,gökten,yıldızdan,sudan,ateşten.
Yüreğimi yangınlara salıyorum sonra...
Yanıyorum,yanıyor ve her yanışımda bir daha anlıyorum,ama akıllanmıyorum!!!
Sancılarım bile çaresiz kalıyor bazen,omzumda bir yük beni yıkıp,kırıp dökecek sanki.

...