-Abdulkadir Yıldız-

15.4.2011 11:40:29


Mevzu, Muhammed(s.a.v)olunca yıldızlar parlıyor
Miraç seyrinde, galaksiler sistem derliyor
Atomlar titreşir, kubbeler, gökler gürlüyor
Okyanuslar uzaya, gök kuşağı sararlar.

Minik dünyada, muhkem kaleler burçlar attı
O doğunca, zulmün ateşi közünde battı.
Beşeriyet sevgi, merhamet, kardeşlik tattı.
Ülke, ülke kıtalarda dostluklar kurarlar.

Eller artık paradan, vicdanlara atılı
Ey Resul tek senle biter doğulu, batılı
Fark kalmaz artık öteye, beriye itili
Herkes kardeş; el, ele birlik marşı çalarlar

Hakikatler, manevi iklimden sağıldılar
Şeytanın şer şubeleri tek, tek dağıldılar
Diktalar döktüğü masum kanda boğuldular
Mazlumlar devlet, devlet zulme hesap sorarlar.

Ah sultanım, Ali âba yok, kimler tünemiş
Yüce Yaradan tövbe denen fırsat tanımış
Demek ilke, bir kez dahaya ahır zamanmış
Ruhani, Mesih-Mehdi’ ye dantelâ örerler.


haftasına gününe denk düşen mana derinliğinde ...
çok güzel bir şiirdi......kutluyorum sizi ve değerli kaleminizi
selam ve saygılarımla