Atmışta omzuna koskoca geceyi,
Karanlığı karırından haşmetli...
Denizköpüğü misali,
Bir çocuk gülüşüne kırılgan,
Kırılgan haline alıngan...
Ah be benim ürkek yalnızlığım...
Güne gebe acılar doğurmakta her an...

Ah be benim suskun servetim,
Çırpınıpta kabartmakta,
Deniz’lerinden kalan dalga izlerimi...
Kayıklara çarpan Derya duygu değişlerimi...

Ah be benim suskun servetim,
Gözyaşların akmadı senden bana,
Yalandan an’aa,
Andan kalana…

Ah be benim ürkek yalnızlığım...
Derya kuzuları misali,
Suskunluğun rengârenk…
İçini açsa da, her nefeste, adım, adım, bir bir...
İnsandan insan sanılana...

Ah be benim suskun servetim,
Hadi davransana…

Ah be benim omuzu karalı,
Düşleri dalgalı,
Kömür bakışlı, Yürek yakışlı,
Kimden, hangi demden, hangi demden….
Kalan yarının bu günüsün sen...

Yüreği saf,
Yüreği Araflı…
Ürkek yalnızlığım...
Teslim et yüreğini bir çocuk gülüşüne!
Hadi ! Hadi artık yürü git...
Denizden yeni çıkmış gün ışığı göz kırpışına inat,
İnatla, İyotla omuz omuza
Ve haykırışla, Omzunda ki karanlığa inat...

Hadi artık teslim et yüreğini
İşte al sana,
Güneş izi değmemiş yeni bir hayat…

BONZON 26 Şubat 2016