Bu şiir 1992 yılında HOCALI katliamından sonra yazılmıştır.


KARABAĞ İÇİN...!...

Ne kadar da mutluydum, uçuyordum sevinçten!...

Artık bağımsız diye güzel AZERBAYCAN’IM.

Ümitlerim kırıldı, dünyam karardı birden!...

Ermeni’nin elinde inliyor KARABAĞ’IM!...



Nasıl öz vatanıysa AZERİ’nin TÜRKİYE’M,

O topraklar da benim canım, kanım, vatanım!...

Oralarda bir insanın ağladığını işitsem

Yüreğim dayanamaz,ben daha çok ağlarım!...



Tanrı’m bu nasıl vahşet?!...

parçalanmış insanlar!...

Kiminin koparmışlar burnunu,kulağını!...

Minicik bir bebeğe utanmaz, vicdansızlar

Anasının göğsünden emdirmişler kanını!...



Anaların gözü yaşlı,çocuklar kalmış yetim,

Sevdiğini yitirmiş taze gelinler,kızlar.

Sevgili KARABAĞ’IM,aziz toprağım benim!...

Gözümden yaş yerine senin için kan damlar!...



Nerdesin Amerika,nerdesin uygar batı?!...

Dilinden düşürmezsin" insan hakları"diye.

Bu kadar değersiz mi KARABAĞ’IN insanı?...

Haydi göster gücünü, kayıtsız kalman niye?!...



Bush Efendi nerdesin, Neden sesin çıkmıyor?...

Kuveyt kurtulsun diye yakıp yıktın Irak’ı.

Neden TÜRK’E gelince kılın kıpırdamıyor?!...

Yapılan bu katliam KARABAĞ’A reva mı?!...



Ey Ermeni kulak ver,sözlerimizi dinle!...

Bir karış toprağı yok TÜRK’ÜN sana verecek!...

Boşuna hayal kurup, sakın ha heveslenme!...

KARABAĞ TÜRK’ÜN yurdu kalacak sonsuza dek!...



FATMA IŞIK KAYA (FADİME)