Tadı kaçtı dünyanın, basiretsiz ellerde
Herkes bir kenarından, çekiştirip durmakta
Bu hoyratlığın sonu, yok olmaya varmakta
Ya ateş deryasında, ya da azgın sellerde


Azgınlaştı insanlar, ahmakça bir gayretle
Doğanın nimetleri, kurban edildi hırsa
Yağmalandı vahşice, elde kalan ne varsa
Yaratan da şaşırdı, seyrederken ibretle


Yaratan’dan inayet, dünya denilen nimet
İnsan için var olsun, ona sunulsun diye
Akıllıya bahşetmiş, düşünmemiş deliye
Huzura hizmet için, hak edene nihayet


Hak ve hukuk bilmezler, bozdu temellerinden
Evrenin ahengini, hümanizmayı bir de
Onlar egemen oldu, yaşanılan her yerde
Vurup, kırıp döktüler, kan damlar ellerinden


Ellerindeki güçle, harlanmış nefesiyle
Gözü dönmüş bir hırsla, saldırırlar her yana
Yıllarca döktüler de, doyamadılar kana
İnsaniyetten beri, vandallık hevesiyle


Vandalda değil yalnız, bu halin kabahati
İzleyen kullarda da, fiil ortaklığı var
Nadan canım dünyayı, ederken insana dar
Onlar uzaktan bakıp, seyretti safahati


Safahat sona doğru, koşar adım gitmekte
Toptan yok olmak için, mesafe bir adımlık
Eğer geri dönmezse, gönül gözü, adamlık
Kazan altı ateşler, bizim için tütmekte



23.02.2016