Konuştum öylece bağıra bağıra…
Ağlayan dumanlardan kaçarken
Saksıya gömülen menekşeden
Kardaki çiçeğin kokusundan
Ölgün bir depremin hüznünden kaçtım
öylece bağıra bağıra...
Başımı kaldırdığımda
Alacaya vurulan
Buğusunda bir şehirdi gördüğüm,
Fırtınaydı gözümde ağlayan
Örümcek ağında dağlanan kalpler
Sonra sevgiydi parmak uçlarından
Küçük bir çocuğun avucuna takılan...
Uykuda gibiydi dertler
Yorulan gözlerden akan sonbahar ırmaklarında,
Yasak sözlerdi
Dudaklarımdan kaçıp kurtulan...
Garip geceydi uyuyan
Körkandilin gözündeydi mehtap
Bade renginin sarhoşluğu dökülürken geceye
Anne gibiydi sıcaklar
Her gece umutlarını biriktiren
Bebekler uyuyordu yarınlara...
Benden önce giden yağmurların
arkasından baktım bu şehre...
Sislerin kucağında kırıldı lambalar,
Paslanmış demirlere konmuş kuşları ürküten
Hırsızların gölgeleriydi loş bulvarlarda...
Dilimden aşağı kayan kayalardan
Kelimelerden de kırıktı anlatamadığım hislerim...
Islak yolların açılan ağaçlarına sıkışırdı bedenim...
Bir garip şehirdeydi aşkım
Uzaklardan görülen sarp dağlara inat...

26.01.1999./Salı/SARAY
B.BİRİCİK.