uzaklarla dolu bir hikayenin kısıtlı sözcükleri içinde
bir duam olsun istiyorum,
kalemi kırıklarla dolu bir şairim artık
bir dolu boş zamanlarıma boğuldum,
ama yine biri çıkıp geldi işte,
uzaklardan hem de...
benim annem yok,
onun bir bebeği...
yine zamanla alıştım tabi,
ona sarılmak onu sevmek ne kadar güzelmiş meğer
küçük bir kır çiçeğiydi o,
elinde ağlayan bir rüzgarı vardı onun,
içi dopdolu mutluluklarla kaplı
içi onsuz özlemlerle doluydu
bir bebek olsun isterdi...
kalbine düşen ağlayışlarını duymazdık,
belki bir mevsim oluyordu onu umutlandıran,
belki de en çok dualarından güç alıyordu,
o iyi bir anneliğin bekleyişleri içinde
hüzün doluydu,
aslında çok yaramaz,
aslında oyun içi bir ruha sahipti,
bir bebeği olsun isterdi,
gözleri sabırlı, elleri şevkatlı bir kır çiçeğiydi,
mavi bir semanın sıcaklığıyla doluydu,
belki de en çok benim güneşim ona yakışıyordu,
ona uzaktan bakmak güzel,
ona sarılmak umut verici,
ona dualarımı göndermek cennetlik...
herkesin bir Dilşad Kalbi olmalı,
herkesin onun gibi bir annesi olmalı,
herkesin onun gibi bir Azeri dostu olmalı...
dedim ya;
benim annem yoktu,
onun da bebeği...
onun hayatı var,
benim Dilişim...
kalemi kırıklarla dolu bir şairin resminden görülen
hepsi bu...

Şiir-B.Biricik