İÇİM KANIYOR
Uzun gelir,yalnızlara geceler.
Ağır gelir,çekemiyom acılar.
Kafa tuttu,can verdiğim,bacılar.
Dertliyin suskunum içim kanıyor.

Benim kara yazım, ölünce biter.
Kardeş bildiklerim, ipimi çeker.
Kadrim bilmeyenler, ciğerim söker.
Dertliyim,deşmeyin, içim kanıyor.

Kırılmış kalplere, tıp çare olmaz.
Kimsenin ettiği,yanına kalmaz.
Ben affederimde, nefisim affetmez.
Dertliyim,deşmeyin,yaram kanıyor.

Yükü çok olanın,beli bükülür.
Kalpte ne var ise,dile dökülür.
Değer bilinmezse,o kalp sökülür.
Dertliyim,deşmeyin, yaram kanıyor.

Garip Erol,gençliğini bitirdin.
Baban böyle diye, yolundan gittin.
Hani kim diyorki,şu baba hakkın.
Dertliyim deşmeyin yaram kanıyor.

Allah verdi,ben çevremi,topladım.
Ne olduysa, akrabamdan, kopmadım.
Onlar açtır dedim, bende aç yattim.
Bumu olacaktı, içim yanıyor.

Hangisin diyeyim, hep ilendiler.
Yüzüne güldüler, diş bilediler.
Bu garibe,gülmeyı’de çok gördüler.
Hakkım helal etmem, içim yanıyor.
17-1-16 Erol Köktaş