Bir sabah uyandım kabir sesine
Gözümü uykuya daldıramadım
Uzattım elimi dert kahvesine
Fincanı bir türlü dolduramadım

Sabahın sesiyle vuruldum yola
Yürürken içimde çoğaldı sıla
Kurudu dudağım vermedim mola
Bu gönül sazını çaldıramadım

Nemlenmiş mızrabım kırılmış teli
Gayri ikrâr etmez susuyor dili
Hasret eyvah olmuş büküyor beli
Öldü deyu namaz kıldıramadım

Yâr benden uzakta ben benden uzak
Beklerken saçımı yol eylemiş ak
Dedim; be hey felek peşimi bırak
Yolları yerinden kaldıramadım

Düşmüşüm düşümde Elif derdine
Nazârıyla taktı beni ardına
Kimseler bilmiyor acep yurdu ne
Varıp cemâlini güldüremedim

Elleri ipekti gözleri oya
Zannettim ki şavkı benziyor aya
O bir Anka idi ben yerde yaya
Yâre yaram diye bildiremedim

Kime can dediysem görmedim rıza
Sığındım Subhan’a durdum niyaza
Saçımdaki aklar durdu vaaza
Neyleyim bu canı yıldıramadım

Dedim; Makberî’nin kemâlidir bu
Eriyip tükenen ham hâlidir bu
Evveli ezeli helâlidir bu
Vuslatı içimde öldüremedim

____________Makberî