bu aralar yazdığım şiir tarzı şeyler eminim ki gözünüzde biraz sığ kalıyor olabilir ama babam şiirlerimi okuduğunda bana Necip Fazıl örneğini verdi. Ben hayatımda tarihten bir idol aradım hep, bir kahraman yani mesela yanan mumum söndüğünde idolüm mumu nasıl yakıyorsa ben de aynı şekilde aydınlığa çıkmak istedim fakat şunu fark ettim uzun süredir aradığım şarkılarla olsun filmlerle olsun beni gerçekten her yönden tatmin eden birini henüz bulamadım. Necip Fazıl örneğini de şundan verdim büyük üstad fikirleriyle kocaman bir toplumu yıllarca coşturup ayağa kaldırmış,-hatta babam fikir bilimden önde gider diye güzel bir cümle kurmuştu- ben de gerek kendimi bu şekilde ayağa kaldırmak istiyorum gerekse içinde bulunduğumuz buhranlı dönemi -şehitlerimiz, gündem vs- daha az karamsarlıkla atlatacak şekilde en azından beni okuyanları kendilerine getirmek istiyorum. tembellik karamsarlık hiç hoş terimler değil, bu son cümlelerim de eminim tartışılcak nitelikte ama lakabım polyanna :) art niyetim olmadan yaptığım açıklamada herhangi bir kırıcı kelime/cümle varsa affola fakat okuduğum şiirler hep aşk üstüne vs. bunları da yazabilirim fakat herkes yapabildiğini yapsın diye düşünüyorum. :)