Bugün yine korkuyorum.
Ama bu sefer sebebini çok iyi biliyorum.
Ölüm....
Korkunç yüzünü göstermek istercesine,
Sevdiklerimin üzerinde dolandığını bilmek
Beni korkutuyor..


Dışarıda hava o kadar güzel ki,
Öten kuşlar,havada ki parlaklık ve
Güneşin verdiği sıcaklık,
İçimde kopan kasırgalara rağmen bana huzur veriyor....
San ki ölüm yok dercesine...

Ama her geçen gün yaklaştığını bilmek;
O;ümitle bakan mavi gözlerin,
O,içtenlikle atılan kahkahaların,sevgi ile öpen dudakların,
Yalnızlıktan korktuğu için,sımsıkı saran kolların sıcaklığının
Yok olacağını bilmek,beni bir değil bin kez yok ediyor..

Seni çok seviyorum...
Bizi bırakıp gitmeni istemiyorum.
Allahım bize yardım et..
Elimden dua etmekten ve ağlamaktan başka hiç bir şey gelmiyor.
Sabah ona koşuyorum sarılıp öpmek ve sevdiğimi söylemek için,
Oysa, ölümün soğukluğunu hissettirmemek için,
Ağlamak yerine gülüyor,sarılmak yerine kaçıyorum.
Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyor ve gerçekten de çok
Korkuyorum......



BUKETÇE...

Buket Işıkdoğan (KÖSE)