Çok kısacık anlarda bile sevinmeye
Azıcık mutluluğa fırsatımız olmuyor
Ölüm yağıyor başımıza her yerden
Ne kulun niyeti / gücü / var, değiştirmeye gidişi
Ne de sebepleri Yaratan’ dan bulmuyor


Ölüm uykusunda gözlerimiz..
Ki baktığımız yerlerde gördüklerine yabancı
Yüreğimiz taştan duvarlar arkasında kilitli
Ruhumuz savrulmakta bilmezlik rüzgârlarında
Hep bizden yana hafif tartıyorken
Adalet terazisinin kefesi
Kim gelmiş, kim gitmiş
Kim ölmüş, kim kalmış
Umurumuzda değil olup bitenlerin zerresi


Zaman eskimekte bakır rengini alarak
Yollar başladığı yerlerde bitmekte
Kullar bedbin, hayatlar paramparça
Her türden zebaninin yalınkılıç beklediği
Çıkış kapısına üç nefeslik mesafede
Sıramızı bekliyoruz her birimiz
Kurbanlık koyun misali öylece


Sözümüzü yele verdik
Gözümüzü sele verdik
Cismimizi küle verdik
Saklandık her birimiz bir karanlık köşeye
Ne dur diyebildik zamana
Ne karşı çıktık gaflet, ihanet ve talana
İnsan olmaktan beri kıldık kendimizi
İnsanlıktan da, çoktandır…
Bu canım dünyanın nimetlerinin
Artık bize göre olmaması ondandır


Işıksız diyarlara başlatıldı yolculuk
Her an uzağa düşmekte düşünce mesafemizden ati
Yüreklerimizde cehennemi yangınlar
Ellerimizde çaresizliğin tüketilmiş takati


Kendi düşen ağlamaz
Bizzat yaptıklarımız
Ya da yapamadıklarımız sayesindedir
Boynumuzu sızlatan kasapların bıçağı
Ve engel olamadığımızdandır
Birileri tersine döndürürken
Elalemin uzayda istikbal aradığı
Muassır medeniyet eşiğindeki çağı