Şu anlarda yardımına çok da muhtacım,
Benim sen idin değerli canım ve tacım.
Var yardım eden bilhassa değerli bacım,
Demektir hemen, hemen o olmazsa açım.

Bil ki baba, hiçbir zaman gülmedi yüzüm,
Figandan görmedi kimseyi iki gözüm.
Geçti pek az aşinama benim öz sözüm,
Varken başta ecel değilim ölümsüzüm.

Sadece elimde kalan sevgili annem,
Sensiz edemedim, onsuzda hiç edemem.
O da giderse elden ben asla gülemem,
O zaman ne hayat ne cihanı sevemem.

Söyle bana söyle ey arsız kambur felek!
Aldın elimden canım babamı biricek.
Kalmadı elimde hiç içten sevilecek,
Anam da giderse nasıl dayansın yürek.

Bunları yazarken hata ediyor muyum?
Gül bahçesi gibi soldu bu güzel ruyum.
İsterim; yanına kazılsın benim kuyum,
İşte baba ben senin talihsiz oğlunum.

Sen nasıl duruyorsun o karanlık yerde?
Arzun kaldı mı? Söylemedin baba bizde!
Hala duruyorsun capcanlı resimlikte,
Felek vurdu seni en umulmaz bir demde…

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
ANA-BABAMA MEKTUPLAR’DAN.