Tam uyanmıştım ki uyu dedi daha
cama vuran sisli bir güneş
sinir bozucu kerkenez sesi tak tak tak
ıslak kiremit tozları gibi hayat gözlerimde
yapış yapış bakıyorum korkarak
biri beni tutsun biri seni geri getirsin
biri biri biri benim yerime yaşasın

yüzümün gittikçe aksileşen yanısın
umudumu kıran pencere ve kurumuş çiçek
artık uymuyorum hiç birinize çocuklar
masalımda sorun var benim bildim
boyum kısa ellerim tombul cadılarım pamuk
iyi kalpli pirelerimin hepsi komünist
develerim cellat cücelerim uzun adam

satılığım üstelik taksit taksit
kelepir kokulu mevsimlerden geçiyorum
işte haykırarak ilan ediyorum
üst üste koyup dünü bu günü yarını
ucuza çok ucuza satıyorum aşkı
denizi mesela kova kova döküyorum sokaklara
sonsuz olsun istiyorum her sonum

kalbimi temizliyorum en berbat ahlarla
küfürler ediyorum düşüp kaldığım her anlarda
bir de gizli gizli sabah ezanlarında
gagası çatlamış kuşları besliyorum dilimle
bu bir belki iki ya da uzun zamandır böyle işte
günahlar sevapları götürüyor bir yerlere
sen de beni hep yağmur toplayan kuşlara

ey kara şehir söyle şimdi ne olur ki
efkarlı adamları vursunlar
dizlerini kırıp evlerinde oturmayan kadınlar için
söyle cevahir Tanrıya yeniden
şu ağaçlar yeşillensin bu köpekler doysun
ne var bende anlamadım güvendiğim
dağlara bile kar yağmıyor