DOSTU TANIMAK...
Dostlar vardır, içi ayrı, dışı ayrı,
arkandan kuyunu kazar.
Belli etmez ama, bulsa girer,beleş mezar.
Aman ha,çok dikkat et böyle tiplere,
Kabuk bağlamış yaralar,bir daha azar.

Dostlar ırmak gibidir,
Kiminin suyu az, kiminin çok,
Kiminde elleriniz, ıslanır yalnızca ,
Kiminde ruhunuz, yıkanır,boydan boya,

Dostlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı,
Bulanık bir göl gibi...
Ne kadar uğraşsanız, görünmez dibi.
Uzaktan görünüşü çekici, aldatıcı
İçine daldığınızda ne kadar yanıltıcı....
Ne zaman,ne geleceğini, bilemezsiniz;
Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!

Dostlar vardır; derin bir okyanus...
İlk anda ürkütür, korkutur sizi.
Derinliklerinde,saklıdır gizi,
Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;
Yanında kendinizi,içi boş sanırsınız.

Dostlar vardır, coşkun bir akarsu...
Yaklaşmaya gelmez, alır sürükler.
Tutunacak yer göstermez,beyaz köpükler!
Ne zaman nerede bırakacağı belli olmaz;
Bu tip insanla bir ömür dolmaz.

Dostlar vardır; sakin akan bir dere...
İnsanı rahatlatır, huzur verir gönüllere.
Yanında olmak,başlı başına bir mutluluk.
Sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.
İnsanlar vardır; çeşit çeşit, tip tip.
Her biri başka bir karaktere sahip.
Görmeli, incelemeli, doğruyu bulmalı.
Her şeyden önemlisi insan, insan olmalı...

Dostlar vardır; berrak, pırıl,pırıl bir deniz.
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz,her şey meydanda.
Korkmadan dalarsınız, sizi sarar bir anda.
İçi dışı birdir çekinme ondan.
12.12.15 Erol köktaş