ne zaman derin bir keman sesi duysam kaba telden
rafından düşer babamın oyduğu bütün bağlamalar
senden ayrılırım bir şato mahseninde
ve dilimde düğümlenir bütün bildiğim dualar
yeniden incitir yüreğimi kabuğu elime verilmiş yaralar




ne zaman bir keman sesi duysam yara telden
bütün yamaçların karı erir içimde
yoluma düşer dibi delinmiş kaypak kayalar
bir güzele aşık olurum dininden dönmüş
gövdeme yapışır ate zamanlar



ne zaman bir gözün içinde çırpınsam bir keman teli tutar elimden
titrediği zaman o gelincik parmakların
sende ölmek ne güzel,ölümüme dalarım yeniden




ne zaman eline bir keman alsan , korkarım hayatımı çalacaksın diye tınılardan
devasa bir ayrılık olur çanağı,ben gelirim uzaklardan sen gidersin yakınımdan
bir ara bir derede kalırım sonra
saçlarının gümbürtüsü gelir sessiz ormanlarımdan
dokunma tellerime allegra hemde seni tanıdığım gün
bilirsin, darmadağınığım sana,daya kemanını acılarıma in omuzlarımdan




ne zaman bir yılkı atı görsem ondan daha çok ürkerim,tel eylersin diye kuyruğundan
bu sesler hangi sevdanın ezilişi hangi aşığın kurşunlara dizilişi
açıklaması güç diye mi gözlerin kapalı çalıyorsun
ikide bir çekiyorsun batmış telleri gözlerinden,senin için öleceğimi anlıyorsun




ah allegra
sen ne zaman ince telden çalsan ben yara alıyorum orta telden
saçlarını attığın zaman geriye,süvariler geçiyor bedenimden
selvileri devirmiştin ya gölgelerimin üstüne,barıştım senlen
devr-i zaman yıkık çıkar beni harabemden tut ellerimden















kasım