Nefret; hırsından kahrolmak ise
Mutlu olup bence, coşmaktır sevmek.
İncinmek; derinden mahvolmak ise
Bütün kederleri silmektir sevmek.

Kızıp hırsından çıldırır gibi,
Sevmek bir kuyudur; Görünmez dibi.
Mutlaka kırılır sevenin biri
Çırpınıp çırpınıp batmaktır sevmek.

Seven-sevilen belli olmaz da
İnsan yare küser, yüzü gülmez de
Bazen yaşamaktan ümit keser de
O anda yetişen, dermandır sevmek.

Olurya bazan kış ortasında,
Baharı hissedip, beklemek sevmek.
Tutup uçurumun son noktasında
Vazgeçip geriye dönmektir sevmek.

Ufuklar kapkara, zindan gibiyken
Sevilen inatçı, aksi biriyken
Sevdiysen sen onu kelepçeliyken
Hayata umutla bakmaktır sevmek.

Okyanusa damla dökerse insan,
Akıntıya kürek çekerse insan,
Bıkmadan yarini beklerse insan,
Geceleri doğan güneştir sevmek.

Bir balık düşünün: Karada yüzer,
Bir deli düşünün: Gezer ha gezer,
Falcılar atiden bir şeyler sezer,
Bazan hayallere dalmaktır sevmek.

Gidenler geriye dönmezse eğer,
Sevilen sevene vermezse değer,
Mevlana’mız bile hep “sevelim” der,
Bir yüce davaya girmektir sevmek.

Gezerken köşede bir kız görüp de
Gördüğün o kıza bir gül verip de
Ve kızın peşinde nice dönüp de
Hafifçe belinden, sarmaktır sevmek.

Sevmek; çöllerde yetişen bir gül,
Sevmek; gece-gündüz ötüşen bülbül,
Sevmek; dilsizlikte konuşan bir dil,
Sekiz-dokuz lisan, bilmektir sevmek.


Uzunca bir mektup yazarsa insan,
Yâre bakıp resmini çizerse insan,
Köy köy yari çin gezerse insan,
Gül dalında diken, bulmaktır sevmek.


Gün ortasında tutup batarsa güneş,
Gönlümü kemiren bir kurttur sevmek.
Katre katre kararıp sönerse güneş,
Yüreğime çöken bir taştır sevmek.