Ey gözlerinde Ankara kokusu taşıyan sevgili !
Her şey çok ağır
Kanım damarlarımda üşüdü
Baktığım bütün aynaların derinliğinden
Topladım bizli fotoğraflarımızı
Sonra yazdığım bütün şiirlerimden çıkarttım kendimi

Her şey çok ağır
Şimdi kelimeler ölü doğmaktadır dudaklarımda
Keşke kırkikindi yağmurlarının yağdığı yollarda kaybolsam,
Elimdeki fenerin donuk aydınlığında
Karanlığa gömülse vücudum gibi hayallerimde
Başka bir dünyanın kapılarını zorlasam
Ölü bir kentin toprağına ayak bassam
Duvara vuran gölgeme dokunsam
Ve geçip eşiği denize ulaşsam
Keşke ulaşsam…

Her şey çok ağır
Ah yorgunluğumun gözleri bir konuşabilse
Bir duyurabilse sana yürekteki feryatlarını
Bir kelimelere dökebilse seni ne çok düşündüğünü
Bir dökebilse şiirlere…

Her şey çok ağır
Yağmur dökülüyor diğer yandan
Seninse geniş yüreğinin başkenti dar bir bana
Hissetmiyor musun:
Oysa bu kentin sokakları hâlâ “sen” kokuyor
Hâlâ seni çağırıyor sesim avaz avaz suskunluğunda

Her şey çok ağır
Ve benim hasretliğim
Parçanın bütüne vurgunluğu gibidir sana

…………..s.altunbaş…13 şubat 2016…01:10..