1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
803
Okunma

Vakit yokluğunun ilk ertesi...
Kan damlıyor bahar çiçeklerimden
Bense durmaksızın seni özlüyorum
İnsanca,kadınca,dürüstçe...
Zamanın zembereği takılı kalmış
Beni bırakıp gittiğin tenha köşede
Dumaksızın kanıyor anılarım...
Yinede bir azizenin dualarını takmışım peşine
Bahar çiçeklerim yerine...
Bir kadın oluyorum
Bir çoçuk
Bir kendinin farkında...
Gitmeden karışmışsın meğer
Yüzümü yıkadığım suya
İçime çektiğim havaya
Ve evcilleştirdiğimi sandığım tüm acılara
Yağmur yağıyor...
Vakit yokluğunun ilk ertesi çünkü...
KraLıN KıZı
5.0
100% (3)