Bence dostlar,
Yalnız, delikli demir değil;
Para da icad olunca
Bozuldu mertlik.
Bize göre değildir be gülüm
Zayıf’a, Yoksul’a zulüm,
Değildir zinhar
Bu can çekişen
Bu kokuşmuş düzen
Bu sinsi namertlik.
Yani;
En büyük aşk’la biz severiz yaşamı.
Ölü soyucuları
Ve ölü sevicileri gibi
Asla kutsamadan ölümü.
Bizim
Luğatımızdaki haramdır zillet
Ve düşünmeden, sorğulamadan,
Hayalî cennet aramak,
Devlet ve
Namert Tiran’a biat ederek yaşamak.!
Yeğleriz bir nefeslik
Şahlanmış onurlu bir isyanı
Yüz yıllık paçavra bir saltanata.
Yeter ki;
Yeter ki halklarımızın belleğine
Bir dirhem bilinç
Bir tutam umut, yarına dair
Ve karanlığı ürküten
Bir ışık olabilelim
Tutarlı,
Direngen,
Anılar da ve gönüllerde
Bir bebeğin gülücüğündeki kadar
Korkusuz...
Altı üstü
Ecelden
Bir adım önde olur ancak
Erken gelmiş bir ölüm;
"Feda" yok eder mi sonsuz hayatı?
Öyle ya da böyle
Öleceksek de ölürüz be gülüm.
İster gözaltında
Filistin askısında,
Hatta
Bir yasal faili bomba
Atomlarına ayırabilir uzuvlarımızı
Barış sloğanlarıyla inleyen
Bir eylem alanında.
Belki Halepçe’de
Sarin gazıyla
Yeşil elma kokusunda,
Ya da ülkem de
"TMK" manyetolu elektrik akımında,
En ağır ve soysuz bir işkence de..
Veya
Tut ki
1945 yılında bir Kızıl Partizan
Bir Komünist’im.
Bir yahudi
Yahut bir çingene
Önce, zehirli gazla
Duşlardan akmış ölüm
Sonra
Bir nazi fırınından
Mavi göğe savrulmuş külüm,
Varsın savrulsun gülüm !
Yeter ki
Yarınlara kalmasın
Kan
Gözyaşı
Açlık
Savaşlar ve zulüm....

11:02:2016
Saat:01:35