MÜLTECİ ÇOCUK

hüzünle sıvanmış yüzlere
bir tebessüm de benden
benden selam olsun insanlık onuruyla yaşayanlara

kim bilir belki içini ıstır
hiç tanımadığım bir mülteci çocuğun

sokaklarda boyun büküp
el açan çocuklar diyorum
diyorum unutursa gülmeyi
vazgeçer mutlu bir dünya yaratmaktan
haz alır katledip
kan dökerek yaşamaktan
işte o an
içimde ölür insanlığın feriştahı

yedi kat yerin dibine girer
onurluysa insanın yaşam felsefesi

yedi kat göğün yüzüne çıkar insanın aşiftesi
kan, kin, nefretle beslenir yarasalar gibi

ben
sen
o
farkındayız aslında
ta varoluştan beri
nedir mutsuzluğun gerekçesi

doğayı, yaşamı ve hatta insanlığı
bir şerefsizin ezer yüreğinden ökçesi

biz
siz
onlar
susarlar
susarlar aymazlıklara

gel de küfretme dersin
nafile sessiz çığlıkların

vardır yaratanın bir hikmeti
yüz yirmi dört bin peygamber
dört kitap
binlerce din
ehlileştiremedi vampirleri

bizler
sizler
yani
sarışını
esmeri
siyahı
çekikgözlüsü
kısaca adı insan olan
insanlıktan yoksunların yüreğine
Tanrı sevgi tohumları ekmeli
aksi halde cennetten söz etmemeli

Efkan ÖTGÜN