sıradan
çoçuksu
insancıl
olası düşlere
bile geç kalıyoruz
biz istediğimiz
neyse
bir türlü yaşayamıyoruz
yaşatmıyorlar doyasıya
dayatıyorlar
çilenin en hasını
daha denemeden hayalin başını
bize bırakıyorlar
caresiz gözyaşını
korkar olduk hayal bile etmekten
olurmuyuz acep yavan ekmekten
söz bile yok sevmekten
zaten
imkansız
o
ezelden
ne yani
anlamsız rüyaları bile göremeyecekmiyiz
ulan doyasıya sevemeyecekmiyiz
eyvah
yinemi geç kaldık
çeyrek varken mutlu olmaya
ne varsa
hayata dair ulaşamaz olduk
bir gül idik
bülbül
bile bakmaz oldu
solduk
ne koştuğumuza
yetiştik
ne kolayına
eriştik
yine geç kaldık
sanki
mutluluğa ceyrek kala
rota belli
insanlığa gider gemimiz
tufan oldu battı caresiz
daldık ummanlara
hepimize yeter dedik dünya
ne var bunda
onu bile çok gördünüz
yine geç kaldık
mutluluğa ceyrek kala
vakit varmı bilmem
hala
ölmezde
çıkarsak sabaha
gurbeti bitirdik
hasret yok bi daha
ağlayanı görürsem kör olsun gözleri
kötü söz söyleyenin lal olsun dilleri
zulum edenin kırılsın elleri
yine göremedik
o günleri
eyvah
yine geç kaldık
mutluluğa çeyrek kala
belki
başka bahara
belki
ilk olan sabaha
belki son gülüştü
yok bir daha
belki yaşanmadı
asla
belkide
geç kaldık
düşü bile yok bir daha
herşey ortada
yorumsuz alt yazılı
değiştiremedik
o
kara yazını
eyvah
yine geç kaldık
mutluluğa ceyrek kala
geç kaldık
geç kaldık
mamaşlı