Kendini sevmek bilir Batılı, insanlığı;
Çıkar üstüne döner, bu yüzden uygarlığı!

Özgürlükse, haddini bilmektir aykırıya;
Kabına sığmaz kibri, hiç hoş bakmaz farklıya!

Onlara benzedinse başardın, hürsün artık!
Varsın çöpe gitsin ruh, seni sen yapan kimlik!

Değil elbet bir örnek, halk içinde saygın var;
Ama fırsat buldu mu, hortluyor ırkçı damar!

Âleme talkım verip yutanlar gür salkımı;
Görmüyor dibindeki mezalimi, yıkımı...

Ne zaman kanlı pasta, bölüşülmeye hazır,
Akla geliyor birden; insanlık, hukuk, huzur...

Diplomatik sahnede, başlıyor vicdanî dans!
Ne figürler ya Rabbim; o ne tango, salsa, vals!

Biri de çıkıp dese; biz besledik savaşı!
Üretip silah verdik, biz yaktık bu ateşi!

Hem gir yurduna sömür, hem oyun kur alçakça;
Bağır ucu batınca, patlayınca dar kopça!

Bu ne ağır vebaldir, bu ne hayasız tezgâh!
Bir gün size çevrilir, ellerdeki o silah!

Tufan biter gelirsin imarına kentlerin,
Çok uluslu şirketler; dolarların, sentlerin...