Yollara düştü düşüm
Düşümde sen olunca;
Ağır aksak bir şimendifer gibi geçer oldu zamanım
Kör karanlıklarda ölü gibi yanan mumlara döndü
Uzun bir tünelin görünmez ucundaki ışık gibi
Kahpe kuyuların dibindeki güneş oldu zamanım
Yollara düştü düşüm
Düşümde sen olunca;
Ağır mı ağır kayalar gibi oldu zamanım
Öksüz çocuğun, saçını okşayacak birini beklemesi gibi
Altında ezilen hayallerime bastırdıkça bastıran geceler misali
Sahtekar gülücüklere dur diyemeyen vefasız günlere döndü zamanım
Yollara düştü düşüm
Düşümde sen olunca;
Islak mı ıslak bir kumsal gibi oldu zamanım
Çöllerde ıslak kumlara basıyormuş gibiyim
Balıkları ellerimle topluyorum kupkuru denizlerde
Acı bir fren sesine eşlik edermiş gibi zamanım
Seni düşlerime kaynak ederken
Zamana düşman oldum, zamanlar yaktı beni..
Yollara düştü düşüm
Seni düşünürken
Yaz ortasında zemheri yaşattı bana zaman
Üşümüşüm...


Metin Kaya İLHAN
TRABZON