İNSAN GİBİ VARMI’ki BU DÜNYADA.

Mevla bütün her şeyi insanın,emrine vermiş.
Nefisleri bağlayıp, gözü,gönlü,doymamış
Ahireti düşünüp, beş vakitin kılmamış.
İnsandan nankör varlık varmıki bu dünyada.

Her türlü nimetini,yiyip içer yaşar da,
Akıl etmez bir türlü, şeytan ile koşar da,
Hemen hakka sarılır, başı kalınca darda,
İnsandan nankör varlık ,varmıki bu dünyada.

Düşman sinsi olurda, dost neden sinsi olur,
Dostum diye sarılsan, seni arkadan vurur.
Eşin,dostun,akraban, kıskançlıktan kudurur.
İnsandan nankör varlık varmiki bu dünyada.

Kırk gün kırk gece taşı, yeter biraz dur demez.
Her şeyini paylaşsan, sanada yazık demez.
İhtiyacın olunca,vallah selamda vermez.
İnsandan nankör varlık varmıki bu dünyada.

Kediye nankör derler, hakikatla payı yok.
Atalar neden demiş, benden buna yorum yok.
Yaralarım iyi olmaz, her tarafım saplı ok.
İnsandan nankör varlık varmıki bu dünyada.

Hakkın yolunda olki, sönmesin gönül ferin.
Ortaya çıkmaz sanma, çıkar tüm rezilliğin.
Güzel,ahlak yok ise, neye yarar benliğin.
İnsandan nankör varlık varmıki bu dünyada.

Erolum bazan böle, kızgın küpe girersin.
Ademden beri vardır, bunu böyle bilesin.
Bu hayat okuluda, derslerini veresin.
Sende bir İnsansın, ama nankör olma dünyada.
25-1-16 Erol Köktaş