bu gece yağmur yağacak şemsiyesiz çıkma sokağa
kaldırımlarda gözbebeklerimden parke taşları
bardaktan boşalırcasına ağladığımı sanırsın
çünkü bulutlar olabildiğince sokak yosması
oysa ben şehvetli bakışlara öfkelenemeyecek kadar aciz,
ayrıca gölgen olamayacak kadar sahipsizim
aşk burnumdan soluyor
seni öldürdüğümü unutamayıp
hiç bir canlıdan nefret edemiyorum






her yağmur mevsiminde anne kokusundan muzdarip,
sarı saçlı çocuklar gibi buluttan buluta sekerim
istanbul elinde bir çöp uzatır bana,
her seferinde kısa çöpü çekerim
gök gürültüsü mü sanıyorsun öksürük nöbetlerimin sıklığını,
veyahut yüzümün kendi yüzüne olan asıklığını
güneşe bakamayışımın sebebini biliyor musun
sorduklarında kirli sakallarımın nedenini,
yanağının kızarıklığı ile izah edebiliyor musun
neden hala bir masumiyet telaşındasın
parmaklarımın tütün sarısına
ve omuzlarımın düşüklüğüne iliştirdiğin
bu sevda apoletinin ederi kadar ağla






bu gece şimşek çakıp,
karanlık saçlarından öpecek
peşinde yakası açılmamış en galizinden üç beş küfür
öfkelerim gözlüksüz uzağı göremiyor
martılar denizi sevdiğine pişman
ben aldatılmışlığımın zifir siyahındayım
istanbul olup tükürme yüzüme
felaketini adımlayan adamlar gibi,
bütün mahkeme salonlarında kalemimi kırdırıyorum
sen bilmiyorsun,
bazen bembeyaz martıların kulağına ismini fısıldıyor,
bazen ise kız kulesine tütün sardırıyorum






bu gece yağmur yağacak şemsiyesiz çıkma sokağa
sen ıslanırsan muhakkak ki ben üşürüm
belki her yağmur tanesinde olabildiğince seni düşünürüm










uytun ...........