Sana gönül bahçemde güller yetiştirdim ellerimle
Gelir kokunu verirsin dedim ben severek gülüşünle
Aylarca bekledim gelirsin diye neler çektim bir bilsen
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Kapkara taşları sen diye ben gönlüme bağladım
Ayrılık hasretiyle bu yaralı gönlümü dağladım
Gelirsin diye gönlümde sana bu aşkımı sakladım
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Aylarca rüzgârlarla haber saldım duymadın çağrımı
Hasretinle beni bıraktın hançerledin sen bu bağrımı
Seni severken aşk ile yıkmıştım gönlümdeki dağlarımı
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Ben ömrümü hayatımı verdim sana o gülüşünün uğruna
Bir gün yaslamadın omzuma o zülfün saçlarınla ne gitti zoruna
Bir gün koşarak hiç sarılamadım o sen kokan boynuna
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Sana günlerce yalvardım gitme diye bin kere
Sen beni yıktın geçtin bitirdin göz göre göre
Gözyaşlarımla doldurdum taştı gönlümdeki dere
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Kul Mehmet’im boşa gitti tüm uğraşlarım boşuna
Giderken belki güldün çaresizliğim gitti sanki hoşuna
Ne diye terk ettin gittin beni bilmem ne uğruna
Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-