Bugünler de yorgunluğu ne de çok yakıştırıyorum kendime,
Kızsana bana
Yorgunluğum sen değilsin
Öldüresiye iki laf etsene

Kutsal’lara ihanet aldığımız nefes
Gidelim buradan,
Bir yoksula acımadan bakabilmeyi öğrenmeden dönmeyelim
Gidelim buradan,
Zenginlerin pisliğini fakirlerin temizlemediği zaman da dönelim

Ne çok şeyler birikti sana anlatacak
Ne çok özlemişim sana anlatmayı

Kalbin de kurşun saklayan çocuklar şahit,
Uçurtmaların da sahibi yok artık

Asırlar öncesine git sen
Hani şu, hakkında âyet’ler inen isimsiz kız çocukları zaman’ına,
Kumlara, nefessiz kalışlara
Gecenin sessiz karanlığına
Annelerin çaresiz an’larına git

Babaları tarafından atılmasına rağmen,
Son cümlesi ’babacığım’ olan kız çocuklarını al rüyâ’na,
Sar onları, sarmala
Bir buse kondur yanaklarına
Sonra,
Al o kızların merhametini
Savur şehrin kucağına

Sonra dön bak yaşadığın zamana,
Küçük kızların makyajlı simalarına
Kreşlerde annesiz çocuklara
Aç bak gazetelerin üçüncü sayfalarına;
İntiharlara,
Açlıklara,
Tecavüzlere...

Şimdi Kutsal kitaplarda arıyorum bizi
Hiç olmazsa cümleler de yanyana oluruz diye,
Ki Güzelim ne çare;
Sen ayet ayet cennet ehlindensin
Ben sûre sûre cehennem ehli!

Bugünler de yorgunluğu ne de çok yakıştırıyorum kendime,
Kızsana bana
Yorgunluğum sen değilsin
Öldüresiye iki laf etsene