Ülkem yangın yeri..
Üçtü beşti saymayın bana..
Giden can.. Akan kan.
Gel de bu acıya dayan....
Yan ha yan..
Hangi ilaç olur ki derman.

Mehmet’ler ,Ahmet’ler daha kimler kimler,
İnsanlar ölüyor... İnsanlar.
Askeri, polisi sivili...
Al bayrağım Mehmet’ime olmuş yorgan,
Üşüyor mu .?
bakın altında yatan aslan.
Anaların, Babaların,
Kurudu göz pınarları çağlamaz oldu..
Battı güneşleri, doğmaz oldu.
Bir baba ki, düşünün .!
Elinde oğlunun resmi,
Gözyaşları içinde,
Bu şehit, benim oğlum...
Nasıl kıydınız fidanıma,
Nasıl yaşarsınız bu acıyla...
Ben yandım kimseler yanmasın ,
diye feryat ediyor...
Yürekler acıyor,
Duyan ağlıyor,

Mehmet’lerin anneleri
Saymakla bitmez, acılar dinmez..
Yürekler yanıyor aynı biçimde.
Komutan da gözyaşları içinde.

Şehidimin notlarında diyor ki:
-Önce komutanım Yüzbaşı,
Sonra silah arkadaşım,
Uzman ve Assubay şehit oldu.
Soruyorum şimdi kendime;
Sıra kimde...
Kime ağlayacağım yine..
Ve...
Profilini karartıyor acı içinde..

Aman... Ha ... Aman....
Dışarda düşman pusu da bekler,
Fırsat vermeyin
Bırakın vuruşmayı,
Kardeşlik türkülerine dönsenize,
Ülkem yangın yeri..
Üçtü beşti saymayın bana..
Giden can.. akan kan.
Gelde bu acıya dayan,
Yan ha yan..
Ölen insan.... İnsan.....

06.02.2016 - Melek DÖNMEZ