Kandırdı beni hain gözlerin
Boşa mıydı tüm sözlerin
Kırıldı gidişinle dizlerim
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Ne söyleyim ben gidişine
Hasret kaldım gülüşüne
Kırıldı dizlerim gelemedim peşinde
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

İnsanın eceli kefeniyle gezermiş peşinde
Bazen ecel gelmeden kul ölürmüş gönlünde
Mutluluk beklerken dertler gelirmiş peşinde
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Artık ben değilim kendimde
Mutlu olamadım ben gönlümde
Mutluluğu bulamadım acep saklı neyin içinde
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Bu gönlüm yanıyor alevler içinde
Kavuşur muyum yâre günün birinde
İnsanın sağlığı da olacak yerli yerinde
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Kul Mehmet’im yaşama derbederliği
Aşkın buymuş diyemem ölçeği
Vefasız ne yapsın aşk olamadı yar aşkın çiçeği
Aşk diye ben zehir mi içtim
Kefenimi sen giderken kendi elinle biçtin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-