ateşinizin denizlerden kalkan kanatlarından süzülüyor ten
areolasında polenlenen göğsünüzden
inceldiğim mecalinize boşalıyor …

parçalanıyor işmarınızda saçaklarım
ayın, geceden salkımlarını içmiş köpüklerinden
çalkalandığım boşluklarınıza damıtıyor

kumsallarınızda !Ah ayvalı şımarık kızancıklar
saçlarından doluyor rüzgar
çığlıklarınıza karışan kızıl kısrak çığlıklarını sabahların
maviliklerinizde tutuşan eteklerde silkeliyor

kabuğunda kanasıya şerbetlendiğimiz sancılarımızdan
esneyen sevdaların gizlerine kaçıyor

koşuyor kucağımıza sürüldüğümüz dalgalar
tan çırılçıplak çağlayanlarımızdan kumsallarımıza estiriyor

bir kirpik kopuyor tuvalinizden
bandığınız zerreciklerimde yandığınız
beyaz tomurcuklar başkaldıran koyna savruluyor

ah !Dudağınızda emilen nemi yosma çiseciklerin
dönüp dönüp sindiğim kollarınızda
hasretleri besliyor
alıyor beni benden alıyor

göbeğini ıslattığımız muhayyerlerin
şakıdığımız kuplelerine bırakıyor

kenetleniyor sürrealist dokunuşlarınıza endam
sızıcıklarımda esnediğiniz baharlara aş eriyor

düşüyor kesesinden vakit
bakışlarınızın değgilerinde titrediğim senliğinizi dağlıyor!...

’’Elizedebiyat sayı 145’’