Tozlu raflarda kaldı acı hatıralar,
Büyük dert kalbimde sönmeyen ateş
Gönüller sevdaya susamış,
Dağların doruğunda sevda türküleri söylenmiş
Kalbim paramparça Aşk’a susamış ...




Sensizlik can veriyor; sabrın pençesinde,
O şiir gözlerine türküler yaktığım karanlığın ,
İmkânsizlıklar dehlizinde yitirirken tüm varlığımı,
Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum
Yine ıslanmış yanaklarım,ben bu aşkın neresindeyim bilmiyorum ..




Ey gecenin ağlayan yüzü
Aşk;ın ateşinde yanmadan söndük
Gurbet elde üşüdük ,donduk
Aşk ektik hasret yolduk
Biz ne sevdalar gördük
Tuna gibi akıp geçtiler
Gönül kafesimden göçüp gittiler
Şu gurbeti bize mesken ettiler
Gel artık; çatlayan dudaklarım Aşk’a susamış ..




Gel yeşert sahraya dönen yaralı yorgun yüreğim boy versin
Gözlerimde büyüttüğüm, gece gündüz uyuttuğum
Ben seni sevemedim
Saçlarını bıraktım y/ellere savrulsun varsın okşasın sevsin,ler diye
Yalancı baharlar doğuyor senin yerine, karanlık gecelerde
Yüreğimde güneş batıyor ve gözlerim meçhullerde kanıyor
Gel artık kuruyan toprak misali yüreğim Aşk’a susamış ..




Sensiz geçen her gün, yüreğimde sönmeyen bir ateş olduğunu
Sana uzanan ellerimin boş kaldığını
Dudaklarım da isminin solduğunu
Bu aşk;ın olumsuz olduğunu
Bu yansımalar büyük bir göç ,
Ordan oraya kalbimden uzağa
Ne tadı var ne tuzu hayatın,

Neredesin ey Aşk!

Paramparça yaralı bir yanım Aşk’a susamış ...



Yorum_Nurcan Candar Uygun.
Şiir YARALI_34/Avusturya...