Şehir sessiz uyurken uzaklarda
nefesim rüzgar olur dokunur saçlarına
teninde gezinirdi ellerim
gözlerin gözlerimdey di şimşek gibi çakarken
şimdi bu şehirde sensizim güneş karanlığa batarken





Uzat ellerini uzaklardan, ben tutarım,
kokun duman olur tüter nasıl yaşarım
ben acılar denizinde canımı canına katarım
sen geldesen koşar gelirim umrumda mı
dünya dursa kıyametler kopsa,
sönmez bu ateş
tenimin her yerinde geçse de aylar yıllar üzerimden.





Dört duvar arasında
sabahın hasret dolu tenhasında,
gecenin ayazında
ay;ın ışığın da
suyun akışın da
yakınımda uzağımda
hayalimde düşümde sen vardin
gecemde gündüzümde
gözlerimden gözlerine dökülürdüm
gönülden gönüle köprüler kurdum
sensin benim ebedî yurdum
kendimi uyuttuğum hüzünlerde boğuldum.......güneş sensizliğe batarken ...










Şiir_Yaralı_34/29012016/Avusturya