aylardan şubat
günlerden iki sene sonrası çarşamba
ve tam da dokuzu otuzaltı geçiyor saat


zamanın dudaklarında şiir olup düşer billboardlara küçük adam



gözlerimin çukurlarında ısıtıp
nefesini içtiğim oğul
tel tel saçların düşüyor kirpik uçlarıma
kokun tenimde mahkum
damarlarımda şahlanan sevdan firâri sonrasına


içimin gökyüzünde salınır huzurun sihirli kanatları


bak
hala ayaklarım beşik
göğsüm yastığın
bedenim uyku yoksunu
ruhum eşiğin
sana ana olmakmış en büyük nîmet
evlatlığın ise sonsuz nasîbim


vagonları tıka basa dolu bir yolculuğun koltuklarında giyinir gerçek gölgesini


sîma aynı anne
boy pos baba
hovarda voltalarıysa dayıdan yana
bin maşallah


güneş gözlerini gezdirirken sonsuzluğun sahipsiz sokaklarında
gökkuşağı değer kapımıza
iki kelimeyi bir araya getiremeyen çocukluğunla büyüyoruz
baban da
ben de


rabbim ;
bizi bizle sınama hayat karmaşasında
bakışlarının manzarasında yaşlanmayı nasip et şu kullarına



03/02/2015
09;36
eMİNeYZAMAN